Introductie

Vanaf de late jaren ’60 verwerft Panamarenko vanuit zijn geboortestad Antwerpen nationaal en internationaal bekendheid als bedenker en maker van onder andere fantastische happenings, vliegobjecten en tekeningen.

Drie elementen maken Panamarenko tot een uitzonderlijke, weergaloze kunstenaar. Als geen ander is Panamarenko er in geslaagd het technisch-wetenschappelijke te koppelen aan het poëtische. Zijn kunstwerken zijn geen loutere realisaties van een ingenieur, en zijn poëtische objecten zijn wel degelijk onderbouwd met een grondige wetenschappelijke kennis. Zijn ongebreidelde verbeeldingskracht staat hem verder toe geheel vrij en inventief om te gaan met de regels, wetten en gebruiken van zowel wetenschap, kunst en maatschappij, wat resulteert in een haast legendarische uniciteit. Tenslotte is Panamarenko een van die uitzonderlijke kunstenaars die - zoals bv. Duits beeldend kunstenaar Joseph Beuys - geen opdeling maken tussen leven en werk. Zijn pseudoniem Panamarenko is in dit opzicht een klein maar veelzeggend detail.

Panamarenko had reeds negen solotentoonstellingen bij Deweer Gallery, waarvan de eerste zeven met catalogus. ‘Panamarenko & Deweer Gallery - A Brilliant Story Since 1983’ (2018), ‘Panamarenko Revisited’ (2013), ‘Klapperschroef-Rugzak-Met-Vliegenier & andere werken’ (2005), ‘Panamarenko @ Deweer Art Gallery / 1983 - 2003 / van Donderwolk tot Donnariet’ (2003), ‘Snijboon - Monocedo’ (2000), ‘Panamarenko 1967-1997’ (1997), ‘Knikkebeen en andere auto’s’ (1994), ‘Panamarenko’ (1990) en ‘Panamarenko (1983).

Hij had in 2014-2015 een solotentoonstelling ‘Panamarenko Universum’ in het M HKA in Antwerpen. In 2014 werd hij ook uitgenodigd voor een solo in de Städtische Galerie Delmenhorst in Duitsland. Verder had hij onder andere solotentoonstellingen in CC Scharpoord, Knokke-Heist (2011), MODEM, Debrecen, Hongarije (2010), FRAC Nord - Pas de Calais, Duinkerke, Frankrijk (2009), Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België, Brussel (2005), Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia, Madrid, Spanje (2002), MARTa, Herford, Duitsland (2002), S.M.A.K., Gent (2001), Musée Jean Tinguely, Bazel, Zwitserland (2000), Dia Center for the Arts, New York, V.S. (2000), Hayward Gallery, Londen, V.K. (2000), Fondation Cartier, Parijs, Frankrijk (1998) en diverse musea in Japan zoals het National Museum of Art, Osaka (1992).
Panamarenko nam deel aan verschillende groepstentoonstellingen, onder andere in MUDAM, Luxemburg (2015), Biënnale van Sydney, Australië (2002), Museum of Modern Art, New York, V.S. (2000), Biënnale van Venetië, Italië (1997 en 1990), drie edities van Documenta in Kassel, Duitsland (1992, 1977 en 1972).

Zijn werk is opgenomen in verschillende openbare en particuliere collecties zoals Middelheim Museum, Antwerpen, M HKA, Antwerpen, S.M.A.K., Gent, Grand Hornu - Musée des Arts Contemporains, Hornu, België, Mu.ZEE, Oostende, Musée d'Art Moderne et Contemporain (MAMCS), Straatsburg, Frankrijk, MARTa Herford, Herford, Duitsland, Städtisches Museum Abteiberg, Mönchengladbach, Duitsland, Kunstmuseum Wolfsburg, Duitsland, Kröller-Müller museum, Otterlo, Nederland, Museum het Domein, Sittard, Nederland, Gemeentemuseum Den Haag, Den Haag, Nederland, ASU Art Museum - Arizona State University Art Museum, Tempe, V.S.A., Carré d’Art - Musée d’Art Contemporain, Nîmes, Frankrijk.