Deweer Gallery introduceerde Gabriele Beveridge in Otegem met de groepstentoonstelling 'Breeze' in 2014. 'Tropisms' is dan ook Beveridge's eerste solotentoonstelling bij Deweer Gallery.

Voor haar tentoonstelling ontleent Beveridge de term tropismen uit de biologie, waar zij de reactieve, bijna onmerkbare bewegingen beschrijft, die levende organismen, planten bijvoorbeeld, maken. Ingewerkte celachtige, glasbellen en rijzige, op de muur opgebouwde chroomstructuren kunnen de term tropismen even goed inroepen voor  iets dat de indruk geeft een laboratoriumexperiment te zijn, alhoewel de term meer specifiek wordt bedoeld voor een menselijke gevoeligheid.

Zoals cellen in een plant kunnen tropismen worden begrepen als de innerlijke bewegingen die verborgen blijven onder elk banaal moment van onze levens, of die tegen de limieten van ons bewustzijn zitten. Of als de begraven, nooit geheel bewuste  bewegingen van de psyche die elk sociaal contact begeleiden. Die bewegingen, die we ons haast niet bewust zijn, glijden door ons heen in de vorm van ondefinieerbare, snelle sensaties. Ze zitten verborgen achter onze gebaren, onder de woorden die we spreken en de gevoelens die we uiten.

Centraal in de tentoonstelling – en dit is typisch voor Beveridge’s praktijk – presenteert ‘Tropismen’ op een vrij directe manier een menselijk gezicht: een poster van een zonovergoten vrouw die Beveridge vond in de vitrine van een schoonheidssalon. Haar geënsceneerde uitdrukking lijkt bijna de geheime bron uit te maken van ons bestaan. Eenmaal vastgelegd in het moment van een foto en gekoppeld aan het glas dat ook is gestold, creëert dit werk een atmosfeer waarin de tijd afwezig is. Tijd is hier niet langer de tijd van het reële leven, maar de tijd van een enorm versterkt heden.

Aanleunend bij deze aanwezigheid en badend in het daglicht dat de ruimte van bovenuit overspoelt, lijken de andere werken in de galerie een serie momenten voor te stellen. Momenten die, zoals de materialiteit van de glazen bubbels, een spontane en verleidelijke natuur hebben – gelijkaardig aan die van bewegingen die levende organismen maken onder invloed van externe stimuli zoals licht. Bij nader toezien blijken deze materialen niettemin grotendeels zeer aards; blinkende winkelarmaturen in chroom die afkomstig zouden kunnen zijn van een doodgewone outletzaak, of commerciële beelden die in toenemende mate elk aspect van onze ervaring doorboren.

Het is hiermee dat Beveridge een omgeving creëert die tegelijk vertrouwd en raadselachtig is, en dat alles binnen de mechanismen en het vocabularium van de uitstalling die zo kenmerkend is voor de consumptiecultuur. Het resultaat is een onortodoxe hybride tussen twee historisch onderscheiden mediums in het verhaal van de kunst, namelijk fotografie en beeldhouwkunst. ‘Tropismen’ is een erkenning van een soort basismaterialisme waarop de structuren van kapitalistische sentimenten zijn opgericht, een donkere flashback naar het zelf als ding.

Bekijk hier de exhibition file over de show.