We hadden het genoegen de solotentoonstelling 'Imago Mundi' voor
te stellen van Cristina Lucas (1973), een Spaanse kunstenares wiens
werk niet eerder werd vertoond in België. Haar werk is gericht op
de culturele en politieke waardenstelsels en op de manier waarop
deze worden vertaald naar de hedendaagse kunst. Binnen deze
analyse speelt een feministische benadering een belangrijke rol.

'Imago Mundi' was een tentoonstelling waarin Lucas reflecteerde over
de capaciteit van de mensheid om de haar omringende wereld te
begrijpen en te interpreteren. De ruimtelijke weergave hiervan
gebeurt op elk van de drie mogelijke schaalniveau’s: het immense,
de wereldbol en het moleculaire. Deze weergaveniveau’s zijn
mogelijk gemaakt door de technologische ontwikkeling die de mens
nastreeft. Eén van de meeste belangrijke kenmerken van dit streven
is de verovering van de wereld als beeld. Heidegger’s opmerking dat
‘het feit dat de wereld kan worden omgevormd tot een beeld de essentie
uitmaakt van het Modernisme’ was een referentiepunt voor het opzet
van deze tentoonstelling.

'Imago Mundi' nam de twee verdiepingen in beslag en bestond volledig uit
nieuw werk - een installatie, twee videowerken en nieuwe reeksen
schilderijen en tekeningen.