Introductie

Matthew Lutz-Kinoy’s werkmethode is collaboratief en interdisciplinair. Zijn projecten zijn radicaal expressief en persoonlijk, en ondanks hun enorme vitaliteit onderzoeken ze tegelijk ook diepgaand die momenten in de recente westerse traditie waarin deze mentaliteit als artistieke benadering mogelijk werd geacht. Ze nemen de vorm aan van dans, sculpturale installatie, grafiek, publicaties, video en schilderkunst.
Lutz-Kinoy gaf in een ongepubliceerde discussie uit 2011 zelf aan: “ In de jaren ’80 – in New York althans – werd het expressionisme in de beeldende kunst niet als een ‘hoge’ stijl beschouwd (…). Dit bracht een soort ineenstorting van authenticiteit in kunst teweeg en leidde tot een gebrek aan persoonlijkheid en visie (…). Als een kind van de jaren ’80 keer ik in mijn werk naar dit punt terug. Mijn belangstelling gaat totaal uit naar terugkeer naar een expressieve authenticiteit. Het is dus een soort actie, in dans / performance dat steunt op het erfgoed van deze inzinking van het expressieve. Toegeven dat je iets produceert met affect en jezelf als performer toestaan toe te geven aan je eigen relatie met deze symbolen. Affect benaderen vanuit een persoonlijke positie”.

Matthew Lutz-Kinoy’s eerste Europese solo-tentoonstellingen vinden plaats in Galerie Yukiko Kawase, Parijs (2005-2010). De solo show ‘Say it with flowers’ (2011) bij Deweer Gallery is Lutz-Kinoy’s eerste tentoonstelling in België. Nog in 2011 stelt hij tentoon bij Silberkuppe, Berlijn. In 2012 presenteert Lutz-Kinoy de performance-tentoonstelling ‘Keramikos 2 – The Traveling Dinner Party’ bij Elaine’s @ Museum für Gegenwartskunst, Basel. Verder stelt hij in 2012 nog tentoon met Martijn Hendriks in W139, Amsterdam en in 2013 solo bij Outpost Studios, Norwich, England, VK.
Screenings van films van Matthew Lutz-Kinoy zijn o.a. te zien in Whitechapel Gallery, Londen (2010), Kölnischer Kunstverein, Keulen en New Museum, New York (2009). Zijn meest recente dansperformance is ‘Donna Haraway’s Expanded Benefits Package’ (met SOPHIE en Chelsea Culp), uitgevoerd op 16 september 2011 in het New Museum Theater te New York. In september 2012 neemt Lutz-Kinoy deel aan “Beyond Imagination”, Stedelijk Museum Amsterdam.
In 2013 stelt hij voor de tweede keer solo ten toon bij Deweer Gallery met ‘Meadows on the grid float and a playlist, a collaboration with Dena Yago’.

Info

“Crucial for Matthew Lutz-Kinoy’s approach to contemporary options in performance are the definition of space through the introduction and translation of daily activities. Repetition in form and choreography develop a stage as a social and historical space through use of practices applied, for example, by the choreographers and dancers around Judson Memorial Church in New York City or by Allen Ginsberg in his lecture performances. The experience of space and the shifting role of sculptures, props or bodies through moving and changing perspective approves the physicality of the individual entities.”

-Maja Wismer, Curator of The Performance Project Liste, Basel 2011.

“In a word, Lutz-Kinoy’s practice is generative. A fluid set of concerns - symbolic, political and formal - flow together, occasionally solidifying into wild retinue of forms; plexi-glass sculpture, mono-type prints, declarative artist-books and high-heeled out-sized performance-paintings among them. Fragments from these processes are recycled across media into other works, feeding or framing new points of departure. No part proposes an end-point unto itself, such as in the case of a canvas exhibited earlier this year at Siberkuppe gallery in Berlin. The buoyantly colourful painting stretched through the two rooms of gallery, expanding the picture plane to hug architectural form. At this scale the painting slid into a new mode, not enclosing an image but pushing forward into the shared space of the gallery, forming a theatre back-drop to the ad-hoc gatherings infront of it. Held in April and titled ‘New Season’, the work narrated Spring 2011 through the language of bright washes of colour. A mid-sized fragment of the canvas sat aside, having been removed to make-way for the painting to pass through a door from one room to the next. This threshold-segment is, like so many pieces in Lutz-Kinoy’s practice, not an autonomous object but rather a fragment of a loosely-held whole gone out for a vacation, destined for different adventures in life.”

- excert of text by Vivian Ziherl, published in Metropolis M magazine in 2012