Introductie

Alhoewel hij in de vroege jaren ’80 furore maakte met enorme, expliciete schilderijen, schakelde Josef Felix Müller enkele jaren later haast exclusief over naar een vorm van neo-expressionistische beeldhouwkunst. Af en toe werden die sculpturen echter nog geheel of gedeeltelijk beschilderd. Müller was toen zeer betrokken op het materiaal waaruit hij zijn sculpturen maakte. Voor hem stond snijden in een stam, of liever in een boom, gelijk aan snijden in een organisme, een lichaam. Met de kettingzaag in de boom snijden wil zeggen de boom verminken (“die manier van werken strookte met het thema van de menselijke kwetsbaarheid”).

In de jaren ’90 evolueerde Müller gestaag naar de schilderkunst terug. Maar zelfs in die schilderijen was de link naar het lichaam opnieuw niet ver te zoeken. Zoals de beeldhouwer in Müller in het hout een analogie met het kwetsbare mense-lijke lichaam had gezien, zo zag de schilder in Müller een analogie tussen het schilderij en de huid van het lichaam. En zelfs toen hij zich vanaf het begin van de jaren 2000 uitsluitend op schilderkunst toelegde, bleef Josef Felix Müller nog altijd de sculpturale dimensies van zijn motieven onderlijnen, zoals in de reeks Alpen-schilderijen uit 2000-2002: “Bergen zijn gigantische sculpturen”.

Naast talloze galerietentoonstellingen wereldwijd had Josef Felix Müller zijn belangrijkste solotentoonstellingen tot dusver in Kunsthaus Zürich (1981), Museum für Gegenwartskunst, Basel, Neue Galerie Sammlung Ludwig, Aken, Städtische Galerie, Erlangen, Museum Sainte-Croix, Poitiers, Niederösterreichisches Landesmuseum, Wenen (1985), Centre Culturel Suisse, Parijs, Museum Moderner Kunst, Wenen (1987), Kunsthalle Bielefeld, Kunstverein Ludwigsburg, daadgalerie, Berlijn (1991), Kunstmuseum Sankt Gallen (1992), Kunstverein Frankfurt (1993), Museum zu Allerheiligen Schaffhausen, Städtisches Kunstmuseum Reutlingen (1995), Kunsthalle Giessen (1996), Kunstverein Ingolstadt, Kunstverein Göttingen (1997), Skulpturenhalle Basel (1997), Ausstellungshalle Kraft, Basel (2000, 2002) en Neue Kunsthalle Sankt Gallen (2006).

Josef Felix Müller stelde niet minder dan zes keer tentoon bij Deweer Gallery: in 1987, 1990 (‘Fleisch’), 1994, 1999 (‘Farbe für das Volk’), 2002 (‘Alpen’) en in 2009 (‘Spiegelung + Eiswasser’). Daarnaast werd de steendruk ‘Birkenwald’ van hem opgenomen in Deweer Art Gallery’s grafiekmap ‚ECLiPS‘ (2004) en het tapijt ‘Birkenwald IV’ in de Art of the Loom-collectie van Deweer Gallery (2010).

Josef Felix Müller is bovendien al vele jaren een uitmuntend grafisch kunstenaar en gerespecteerd zelfstandig uitgever van kunstenaarsboeken.