Deweer Gallery bestaat 34 jaar; de galerie was in de eerste jaren een uitzonderlijk lichtbaken in de ruime streek van Zuidwest-Vlaanderen, op het vlak van het ontsluiten van internationale beeldende kunst. De galerie consolideerde haar continuïteit op de cadans van de na 1986 (tentoonstelling ‘Chambres d’Amis’, Gent) maatschappelijk breder gedragen interesse voor actuele kunst. De galerie won aan reputatie en faam via goed onderbouwde en door met publicaties begeleide tentoonstellingen, op basis van een gevoelsmatige en kwalitatieve selectie van eigenzinnige kunstenaars.

De galerie bleef altijd operationeel in het landelijke Otegem, in de marge van de meer cultuurgevoelige centrumsteden, en bood kunstenaars en publiek op die manier meer tijd en zuurstof om te werken en te kijken.

Deze selectie van 34 kunstwerken is een messcherpe uitsnede in de tijd waarin de kunst de gefixeerde schaduw blijft van haar tijd. Het is de tijd die oordeelt; het is de tijd die de kunst dateert; kunst wordt bepaald door de tijd en niet door een individuele expressie van zogenaamde particuliere emoties. Deze tentoonstelling, samengesteld uit de bestanden van de galerie, zit de tijd op de hielen; de hier uitgestalde esthetiek hinkelt op vage criteria de (kunst)geschiedenis in. Soms is het vertederend het niet meer nieuwe terug te zien; soms is het gênant, soms komt pas na vele jaren de relevantie van een kunstwerk aan de oppervlakte. Kunst navigeert in en tussen de culturele stromen en fixeert ‘Zeitgeist’.

Binnen en toch fysiek buiten de presentatie, gekaderd als in een driedimensionale passe-partout, is de triptiek uit de recente reeks ‘Learning from Qatar’(2011-2013) van Jan De Cock. In deze reeks hangt een desolate sfeer als van een landschap van Michelangelo Antonioni. De ogenschijnlijke leegte contrasteert met de landelijke rijkdom aan grondstoffen. Qatar zoekt aansluiting bij de lokroep van lucratief cultureel massatoerisme; het regime koopt massaal en gretig Westerse hedendaagse kunst en brengt die onder in perfect geklimatiseerde kunstpaleizen, die de Westerse smaak weerspiegelen én toe-eigenen.

De foto’s uit de reeks ‘Learning from Qatar’ geven de impressies weer die Jan De Cock opdeed tijdens rondritten in het land. De beelden reflecteren over de oprukkende industrie en verstedelijking naast de woestijn, die als een witte, neutrale achtergrond tegen een staalblauwe hemel de banale architectuur, de archeologische sites, de objecten en kleuren haarscherp in het vizier houdt.

De economie globaliseert en verplaatst zich gewillig; de kunstmarkt volgt het principe van delokalisering. Het platteland bestaat niet meer. Otegem is hoogstens nog randelijk landelijk.

Luk Lambrecht