Keren Cytter is videokunstenares, filmmaakster en schrijfster, en werd geboren in Tel Aviv, Israël, in 1977. Ze leeft en werkt in New York.



Met haar radicaal experimentele video’s die ze zelf schrijft, filmt en monteert, wordt Keren Cytter nu al erkend als een kunstenares die de taal van het medium ingrijpend heeft vernieuwd. Ze gaat uit van eenvoudige plots, meestal rond herkenbare, persoonlijke interacties, waarrond ze een script schrijft dat het plotgegeven deconstrueert. In de montage wordt het verhaal verder uit elkaar gehaald en ontstaat een autonoom videowerk dat breekt met alle mogelijke narratieve conventies; gesproken woord, voice-over, ondertitels, rollen, acteurs en tekst worden onhïerarchisch en asynchroon gebruikt. Cytter hergebruikt technieken, formats en plots uit zowel cinema-, tv- als mediacultuur.

Voor haar eerste solo in Deweer Gallery, ‘Tutorial’, brengt Keren Cytter vier recente videowerken en twee reeksen tekeningen. Samen bieden ze inzicht in verscheidene aspecten van haar praktijk. In ‘Video Art Manual’, een video uit 2011 die een ietwat bijzondere plaats inneemt in haar oeuvre, focust Cytter op de manier waarop hedendaagse videokunst kan of zou moeten worden gemaakt. De video laat zich lezen als een ironische, misleidende handleiding terwijl hij toch ook, op een dubbelzinnige manier, een aantal artistieke bekommernissen naar voor brengt die Cytter in haar werk in het algemeen bezig houden. In ‘Der Spiegel’ uit 2007, maakt Cytter gebruik van een ‘koor’– een verteltechniek die ontstond in het klassieke Griekse drama en dat bestond uit live commentaar op de actie door een koor dat op de scène stond – om het narratieve potentieel van het verhaal te verhogen en om te experimenteren met de traditionele parameters van film. In ‘Der Spiegel’, revolteert het koor en ontneemt het de hoofdacteurs de controle over de actie. Voor ‘Untitled’, gefilmd voor een live publiek in het Hebbel Theater in Berlin en geproduceerd voor de Biënnale van Venetië van 2009, werd Cytter geïnspireerd door Cassavetes’ film ‘Opening Night’. Ze werkte met zowel professionele als amateur acteurs en gebruikte verscheidene camera’s vlakbij de actie, waardoor de toeschouwer zich ondergedompeld voelt in de psychologische interacties van de acteurs. ‘The Hottest Day of the Year’, uit 2010, verwijst naar de traditie van de romantische antropologische documentaire. Het werk van regisseurs Chris Marker en Trinh T. Minh-ha was hier van grote invloed: in hun documentaires behandelden beide regisseurs het kolonialisme en vermengden ze realiteit en fictie met filosofische en sociologische commentaar. De tekeningen in ‘Tutorial’ bestaan uit een reeks van voorbereidende schetsen voor het hier eveneens getoonde videowerk ‘Untitled’, en een nieuwe reeks van vier tekeningen.

Keren Cytter’s werk getoond in talloze solo shows, o.a. in Kunsthalle Zürich (2005), Kunst-Werke Berlin (2006), MUMOK Wenen ( 2007), Witte de With, Rotterdam (2008), Tate Modern London, Moderna Museet Stockholm, Hammer Museum Los Angeles (alle 2010), Stedelijk Museum Amsterdam (2011) en Oakville Galleries, Canada (2012). Ze nam deel aan talloze groepsshows wereldwijd: o.a. de 53ste Biënnale van Venetië (2009) en shows in het Solomon R. Guggenheim Museum New York, Moscow Museum of Modern Art en The New Museum, New York.